Blou Roos

Hoekom ek altyd die een moet wees wat begin met die wasgoed wanneer al die waspoeier klaar is sal gun mens weet nie. Nou ja, dis was tyd vir my “gryp en betaal” lopie by die supermark en ek het toe sommer maar ‘n paar ander noodsaaklikhede gekry soos gloeilampe, papier handdoeke en vullissakke.

Ek haas my deur die winkelrakke, gryp van die rakke wat ek nodig het en maak vir die betaalpunt net om geblokkeer te word in die nou winkel gangetjie deur ‘n jong seuns van so ongeveer sestien jaar oud. Gelukkig is ek nie ‘n baie ongeduldige mens nie en het rustig gewag dat die seun my moes opmerk en dan opsy te staan.

Dit was toe dat hy baie opgewonde met sy arms in die lug waai en met ‘n luide stem verklaar, “Moekie, ek is hier.” Dit was nou baie duidelik dat die seun verstandelik gestremd was en dat hy geskrik het toe hy omdraai en my so naby aan hom sien, wat wag om verby te skuur.
Sy oë het behoorlik gerek en die verbasing was groot op sy gesig toe ek vraag, “Hi Boet, wat is jou naam?” “My naam is Denny en ek doen inkopies saam met my Moekie,” antwoord hy trots. “Wow,” sê ek, “dis ‘n kool naam, ek wens my naam was Denny, maar my naam is Hal.” “Hal soos in hallo?” vra hy. “Ja” antwoord ek. “Hoe oud is jy Denny?”

“Hoe oud is ek Moekie?” vra hy sy ma terwyl sy stadig aangestap kom vanaf die gangetjie langsaan. “Jy is vyftien jaar oud Denny, maar wees nou ‘n soet seun en laat die man verbykom.” Ek groet haar en sit my gesprek voort met Denny en ons gesels vir ‘n paar minute oor die somer, fietse en die skool. Ek sien sy bruin oë vonkel met opgewondenheid omdat hy die middelpunt van iemand anders se gesprek is.

Hy het toe skielik omgedraai en koers gekies na die speelgoed afdeling.

Denny se ma het ‘n verbaasde uitdrukking op haar gesig gehad en my bedank omdat ek tyd geneem het om met haar seun te gesels.

Sy vertel my dat die meeste mense wil nie eens na hom kyk nie wat nog te sê om met hom te gesels….. Ek het haar meegedeel dat dit vir my ‘n plesier was en toe sê ek vir haar iets wat ek geen idee het waarvandaan dit kom nie, behalwe deur die influistering van die Heilige Gees.

Ek vertel haar toe dat daar baie rooi, geel en pienk rose in God se tuin is, maar
‘Blou Rose’ is baie skaars en moet waardeer word vir hul skoonheid en uitsonderlikheid. Jy sien, Denny, is ‘n ‘Blou Roos’ en as iemand nie stop en ruik aan daardie roos met sy hart en dit aanraak met sy welwillendheid nie, dan het hulle ‘n seën van God gemis.

Sy het vir ‘n oomblik stil gebly en met ‘n traan in haar oog gevra, “Wie is jy?” Sonder om te dink het ek geantwoord. “Oh, ek is seker maar net ‘n Aster of ‘n Kappertjie, maar ek is verseker dankbaar om in die tuin van God te mag bly.”