Baie jare gelede het Isaac Newton ‘n presiese replika gehad van ons sonnestelsel. As die middelpunt was daar ‘n groot goue bal wat die son voorgestel het, verbind daaraan, met dun staal stafies van verskillende lengtes, was daar ‘n hele paar ander kleiner balle. Hulle het Mercurius, Venus, Mars en ander planete verteenwoordig.
Hierdie was almal gekoppel deur middel van ratte en dryf belde wat maak dat al die planete in perfekte harmonie om die “son” wentel.
Eendag terwyl Newton besig was om die model te bestudeer kom ‘n vriend hom besoek wat glad nie glo in die Bybelse weergawe van die skepping nie. Terwyl hy verwonderd toekyk hoe die wetenskaplike die apparaat laat werk, roep die man uit, “Newton, wat ‘n uitsonderlike ding. “Wie het dit vir jou gemaak. Sonder om op te kyk antwoord Isaac Newton hom, “Niemand.” “Niemand?” vra sy vriend. “Dis heeltemal reg ek het gesê niemand! Al die balle, ratte en dryf belde het net bloot toevallig bymekaar uitgekom en wonder bo wonder het hulle sommer begin om in hulle spesifieke bane te roteer en met perfekte tydsberekening.”
Die ongelowige het die boodskap gekry! Dit was dom om te dink dat die model sommer net gebeur het. Maar dit was nog meer sinneloos om die teorie te aanvaar dat die aarde en die wye hemelruim net toevallig ontstaan het.
Hoeveel meer logies is dit nie om te glo wat die Bybel ons leer nie, “(Gen 1:1) In die begin het God die hemel en die aarde geskape.”
Die Woord verklaar ook:
(PSA 14:1) Vir die musiekleier. ‘n Psalm van Dawid. Die dwaas sê in sy hart: Daar is geen God nie. ……..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment