Die Drie Wedlope

Lank gelede was daar ’n jong atleet wat honger was na sukses, vir hom was die oorwinning alles gewees en hy het sy sukses gemeet aan sodanige resultaat.

Eendag was die jong atleet besig om hom voor te berei vir ’n wedloop in sy klein dorpie, teen twee ander jong atlete. ’n Groot skare het byeengekom vir die sport gebeurtenis in die dorp en daar was ’n wyse ou man wat ook gekom het om die wedloop te aanskou.

Die wedloop het begin, voor die wenstreep was die drie atlete nog redelik kop aan kop en was daar nie veel te kies tussen die drie nie, maar ons jong atleet het, het diep binne homself gereik en sy laaste deursettingsvermoë en krag gebruik ...... hy is eerste oor die wen streep. Die toeskouers was in ekstase en het die jong atleet toegejuig en vir hom gewaai. Die wyse ou man het eenkant stil en kalm gesit sonder enige uitdrukking van emosies. Die jong atleet, daarenteen, was baie trots en ingenome met homself. Hy was trots op sy oorwinning.

Daar is gevra vir ’n tweede wedloop en twee ander jong atlete wat ons jong atleet wou uitdaag het na vore gekom. Die wedloop is begin en weereens het ons jong atleet uitgeblink en is eerste oor die wenstreep. Die skare was weereens in ekstase oor die jong atleet se prestasie en het hom toegejuig. Steeds het die wyse ou man eenkant gesit sonder enige emosies wat toon. Die jong atleet was nog meer ingenome met sy tweede prestasie en het nou eers belangrik gevoel want in sy oë was daar niemand wat hom in ’n wedloop kan klop nie.

“Nog ’n wedloop, nog ’n wedloop!” het die jong atleet gepleit by die toeskouers, “Is daar nie nog iemand onder julle wat teen my wil hardloop nie?” Die wyse ou man staan op en stap na die jong atleet met twee nuwe uitdagers, ’n sieklike ou dame en ’n blinde man. “Wat is dit?” vra die jong atleet. “Dit is geen wedloop nie!” roep hy uit. “Hardloop!” sê die wyse ou man. Die wedloop is begin en die jong atleet was die enigste een wat die wedloop voltooi het, hy was reeds oor die wenstreep terwyl die ander twee uitdagers steeds by die wegspring streep gestaan het. Die jong atleet was in ekstase en het sy arms van vreugde in die lug gegooi. Maar die toeskouers, daarenteen, was stil gewees en het vreugde gehad oor die jong atleet se oorwinning nie.

“Wat het gebeur?” Hoekom deel die toeskouers nie in my sukses en oorwinning nie?” vra hy die wyse ou man. “Hardloop weer,” antwoord die wyse ou man, “ ......maar die keer sorg dat julle almal saam klaarmaak, al drie van julle moet saam oor die wenstreep gaan” sê die wyse ou man. Die jong atleet staan ’n bietjie en dink oor die saak, gaan staan tussen die twee uitdagers en neem die sieklike ou dame en die blinde man aan die hand. Die resies begin en die jong atleet loop baie stadig met die twee, een aan elke arm totdat hulle na ’n lang ruk die wenstreep oor is. Die skare was op hulle voete en juig vir die jong atleet. Die wyse ou man het geglimlag en instemmend sy kop geknik. Die jong atleet het baie trots en belangrik gevoel.

“Ou man, ek verstaan dit glad nie! Vir wie juig die toeskouers nou? Watter een van ons drie?” vra die jong atleet. Die wyse ou man kyk in die jong atleet se oë en plaas sy hand op sy skouer en antwoord saggies..... “Jong man, met hierdie resies het jy baie meer gewen as al die vorige wedlope waaraan jy deelgeneem het, want met die wedloop het die skare glad nie gejuig vir enige wenner nie of vir jou atletiese vermoë nie maar vir dit wat in jou hart is !”