Die Gekraakte Pot

‘n Waterdraer het twee groot potte gehad wat weerskante vasgemaak was aan ‘n lang paal wat hy oor sy nek gedra het. Een van die potte het ‘n kraak in gehad terwyl die ander een perfek was en sy volle maat water kon lewer na die lang tog van die rivier tot by die meester se huis. Die gekraakte pot het gearriveer by die huis met net die helfte van die hoeveelheid water waarmee dit gevul was.

Vir ‘n volle twee jaar het dit daagliks so voortgeduur dat die waterdraer net een en ‘n halwe pot water lewer aan die meester se huis. Die perfekte pot was natuurlike baie trots op homself oor sy prestasie om te doen dit waarvoor hy gemaak is. Maar die arme gekraakte pot was baie skaam gewees vanweë sy gebreke en was baie mismoedig dat hy net die helfte van sy taak kon verrig waarvoor hy gemaak is.

Na twee jaar, wat die gekraakte pot beskou het as ‘n totale mislukking, eendag by die rivier met die waterdraer gepraat. “Ek is baie beskaamd en ek vir aan jou om verskoning vra.”

“Waarom?” vra die waterdraer. “Waarvoor is jy so skaam?”

“Vir die afgelope twee jaar kon ek net die helfte lewer van my werklike kapasiteit, want die kraak in my kant laat die water uit lek al die pad na die meester se woning. Vanweë my gebrek moet jy al die werk doen en jy kry net die helfte van die waarde vir jou moeite.”

Die waterdraer het baie jammer gevoel vir die gekraakte pot en met deernis sê hy vir hom, “Wanneer ons nou terugkeer na die meester se woning wil ek hê jy moet oplet na die pragtige blomme langs die voetpaadjie.”

Soos wat hulle teen die heuwel opgaan met die voetpaadjie merk die gekraakte pot die son wat skyn op die pragtige wilde blomme aan sy kant van die voetpad en dit hom opgevrolik. Maar aan die einde van die voetpad, by die meester se woning, was hy weer baie hartseer omdat die helfte van sy vrag water verlore gegaan het en hy vra weer die waterdraer baie nederig om verskoning omdat hy so mislukking is.

Die waterdraer sê aan die pot, “ Het jy opgemerk dat daar slegs blomme aan jou kant van die paadjies is en nie aan die kant van die ander pot nie? Omdat ek die heeltyd bewus was van jou gebrek het ek dit aangewend tot voordeel van die meester se woning. Ek het blom saadjies geplant aan jou kant van die paadjie soos ons van die rivier af kom na die meester se woning. Elke dag wat ons van die rivier af gekom het het jou lekkende water die plantjies natgemaak. Vir twee jaar reeds was ek in staat om die pragtigste blomme te pluk om die meester se tafel mee te versier. As jy nie was soos jy nou is nie sou die meester geen blomme gehad het om sy woning mee te versier nie.”

Elke een van ons het ons eie unieke gebreke. Ons is almal gekraakte potte maar as ons God toelaat sal hy ons gebruik ten spyte van ons gebreke om Sy woning te versier. In God se groot ekonomie word niks gemors nie.

Terwyl ons na maniere soek hoe om bruikbaar te wees in Sy koninkryk en God ons oproep tot die werk waarvoor Hy ons benodig moet jy nie bevrees wees vir jou gebreke nie. Erken hulle en laat Hom toe om dit te gebruik sodat jy kan help om prag te skep langs die voetpaadjie wat Hy vir jou uitverkies het.

(2Tim 2:21) As iemand hom dus hiervan deeglik reinig, sal hy ‘n voorwerp tot eer wees, geheilig en bruikbaar vir die Here, toeberei vir elke goeie werk.