Vlam van Liefde

“Ek kan dit bemeester.” sê die Byl.
Sy vlymskerp slae val onverbiddelik op die harde, sterk staal.
Maar elke slag maak net die snykant van die byl stomper
totdat hy later glad nie meer kan kap nie.

“Los dit vir my.” sê die Saag.
Met sy rye saagtande werk hy die harde staal vorentoe en agtertoe.
Maar tot sy ontsteltenis is al sy tande na ’n kort rukkie
weggevreet of uitgebreek.

“Ha!” sê die Hamer. “Ek het geweet julle kan dit nie doen nie.
Laat ek julle wys hoe daar met so yster se gal gewerk word.”
Maar met die eerste kap vlieg die hamerkop af en die staal het
nie eens ’n skrapie op nie.

“Kan ek ook probeer?” vra die Vlam
Vlam vou homself saggies om die sterk, harde staal sonder om te laat los.
Na ’n kort rukkie begin die staal te gloei en te smelt.

Daar is harte wat hard genoeg is om enige aanslae te weerstaan sonder dat daar ’n merkie op hulle wys.
Maar hard is die hart wat die warme “vlam van liefde” kan weerstaan.