Die Vreemdeling

’n Paar jaar nadat ek gebore is, het my vader ’n vreemdeling ontmoet wat nuut was in ons klein dorpie. Van die begin af was vader gefassineerd met die betowerende nuweling. Sommer gou het hy hom oorgenooi om sy intrek te kom neem by ons in die huis. Die vreemdeling was gou aanvaar en was maar altyd in die omtrent sedertdien.

Terwyl ek groter geword het ek nooit sy plek in ons gesin bevraagteken nie. In my jong verstand, het hy ’n spesiale plekkie besit.

My ouers was komplimentêre instrukteurs: Moeder het my leer onderskei tussen goed en kwaad en vader het my geleer om gehoorsaam te wees. Maar die vreemdeling... hy was ons storieverteller. Hy het ons aandag vasgevang vir ure aaneen met avonture, raaisels en komedies.

Indien ek enige iets wou weet oor politiek, geskiedenis of wetenskap, het hy altyd die antwoorde geweet oor die verlede, het die huidige verstaan en dit het soms gelyk of hy selfs die toekoms kon voorspel!

Hy het my familie geneem na die eerste groot internasionale rugby wedstryd. Hy het my laat lag en my laat huil. Die vreemdeling het nooit ophou praat nie, maar dit het nie gelyk of dit vir vader gepla het nie.

Soms, sou moeder suutjies opstaan terwyl die res van ons mekaar sou stilmaak om te hoor wat hy te sê het en sy sou kombuis toe gaan vir ’n stilte en vrede. (Ek wonder of sy nie dalk soms in die stilligheid gebid het dat die vreemdeling ons huis moes verlaat nie.)

Vader het die huisgesin regeer met sekere morele oortuigings en waardes, maar die vreemdeling het nooit verplig gevoel om hul te eerbiedig nie.

Godslastering, was byvoorbeeld, nooit toegelaat in die huis nie..... Nie van ons of ons vriende of enige besoeker nie. Ons vreemdeling, daarenteen, het weggekom met vier letter woorde wat my ore gebrand het en maak dat my vader ineenkrimp en my moeder bloos.

My vader het nie die vrylike gebruik van alkohol toegelaat nie, maar die vreemdeling het ons op ’n gereelde basis aangemoedig om dit te probeer. Hy het die rook van sigarette baie cool laat lyk, die rook van sigare manlik en die rook van pyp voortreflik. Hy het vrylik gepraat (soms te vrylik!) oor seks. Sy kommentare was soms blatant, soms suggestief en oor die algemeen hinderlik.

Ek weet nou dat my eerste konsep omtrent verhoudings was tot ’n groot mate beïnvloed deur die vreemdeling. Keer op keer het hy die waardes van my ouers teengestaan maar hy was selde daaroor aangespreek... maar NOOIT gevra om te gaan nie.

Meer as dertig jaar het verloop sedert die vreemdeling by ons sy intrek geneem het. Hy het perfek ingeskakel en is glad nie meer so fassinerend soos in die begin nie. Maar steeds, as jy in my ouers se sitkamer instap sal jy hom steeds aantref waar hy in die hoek sit en wag dat iemand moet kom luister wat hy te sê het en na hom kyk hoe hy prentjies teken.

Sy naam? ....................

Ons noem hom sommer ‘TV’

Hy het nou ’n vrou ....... Ons noem haar ‘Rekenaar’