Die Beer en die Twee Reisigers

Twee mans was op reis deur die woud toe hulle hul vasloop teen ’n yslike beer in die voetpad. Die een reisiger druk vinnig die ander een uit die pad en klim in die naaste hoë boom en verberg hom tussen die takke. Die ander reisiger sien dat daar nie genoeg tyd sal wees vir hom om ook in die boom te klim nie omdat sy medereisiger hom uit die pad gedruk het.
Terwyl die beer op hom afstorm val hy plat op die grond, hou sy asem in en maak of hy dood is. Terwyl die beer hom met sy snoet bevoel en oraloor beruik, hoop en bid hy maar net dat die legende waar is dat bere nie dooie goed eet nie.

Nie lank nie of die beer los die reisiger en stap weg in die woud. Toe die beer vir ’n hele wyle al weg is kom die ander reisiger uit die boom uit en vra grappenderwys aan sy mede reisiger, wat het die beer in sy oor gefluister.

“Hy het my die advies gegee,” sê sy mede reisiger. “Moet nooit saam met ’n vriend reis wat jou in die steek laat wanneer die eerste teken van gevaar verskyn nie.”

Vriende vir Altyd

Trek uit jou Baadjie!

Die verhaal word vertel van n matriek klas by ‘n sekere skool wat regeer was deur die belhamel element. Die klas het haas onregeerbaar geword en een na die ander onderwyser het sy of haar goed gevat en geloop omdat dit nie vir hulle enigsins moontlik was om die dissipline en orde te handhaaf in die klas nie.

Daar was advertensies in al die koerante geplaas maar soos wat die onderwysers aangestel was, so het hulle ‘n paar weke later maar weer hulle goed gevat en geloop.

Maar een oggend was daar n ligte kloppie aan die skoolhoof se deur en ‘n tingerig geboude man het daar gestaan. Die skoolhoof het gegroet en toe stel die man homself voor, “Ek is Mnr. Buys en ek het kom aansoek doen vir die pos van matriek onderwyser.”

Die skoolhoof het die man op en af gekyk en toe vir hom gesê, “Dankie Mnr. Buys, maar groter en sterker manne as jy het al aansoek gedoen en het maar weer stert tussen die bene ‘n paar weke later die pad gevat!”

Mnr. Buys het die skoolhoof in die oë gekyk en toe gesê: “Dan het jy mos niks om te verloor deur my ‘n geleentheid te gee nie. Ek sien kans vir hierdie klas.”

Die skoolhoof het sy bedenkinge gehad, maar het te sleg gevoel om vir hierdie man te sê dat hy heeltemal te klein en maer is vir hierdie klomp belhamels en het hom toe aangestel. Want kon hy dan nou immers verloor.

Die volgende oggend was die matriek klas weer op hulle stukke, die geraas
was deur die hele skool hoorbaar. Daar was ‘n vreeslike rumoer wat deur die
gange ge-ego het. Die klas deur het oopgegaan en mnr. Buys het stadig by
die deur ingeloop terwyl hy die hele spul so op en af bekyk. Hy het agter
sy tafel gaan staan en net na die klas gekyk, sonder om ‘n woord te sê.

Daar het skielik ‘n doodse stilte oor die matriek klas neergedaal. Of dit verbasing was omdat so ‘n klein verpiepte mannetjie die manne moed gehad het om in hulle klas in
te stap en of dit net die atmosfeer was wat die man omvou het, wat ookal
die rede, die stilte was voelbaar.

Mnr. Buys het van die geleentheid gebruik gemaak om die klas te groet, homself voor te stel en hulle te vra om asseblief hulle plekke in te neem.

Hy verduidelik toe vir hulle dat hy orde en dissipline gaan toepas, maar met die
verskil, dat hulle die reëls en die straf sal bepaal.

Hy gaan staan toe voor die swart bord en vra hulle, watse reëls wil hulle instel.

Die een groot belhamel met die naam van Jakobus spring toe op en
skree: "Daar mag geen diefstal wees nie, en mnr. Buys skryf toe GEEN DIEFSTAL. Die volgende ou spring toe op en se daar mag geen vloekery wees nie, en mnr.
Buys skryf GEEN VUIL TAAL, en so het die klomp hulle totaal en al oorgegee aan die genot van die maak van die reëls.
Toe staan mnr. Buys eenkant en sê, “Dit is nou goed so, maar wat van die straf as een van hierdie reëls verbreek word?”

”O, dit is maklik!” skree ou Jakobus weer, “tien van die bestes met die rottang!”

”Dis goed so.” sê mnr. Buys, “so sal dit wees.” en skryf toe die straf ook op die bord.

Die dag het redelik vlot verloop en die pouse het aangebreek. Na pouse storm Jakobus die klas binne en sê vir mnr. Buys, "My toebroodjies is gesteel, en die reëls sê daar mag nie gesteel word nie, so die skuldige moet asseblief gestraf word!”

Mnr. Buys vra toe of hy weet wie die brood gesteel het, “Ja!” sê Jakobus, “dit was Klaas.” Mnr. Buys vra toe wie Klaas is, en agter in die klas staan ‘n maer, verwaarloosde seun stadig op.

Mnr. Buys vra hom toe of hy die brood geneem het en hy sê toe ja, hy het.
Mnr. Buys kyk toe vir die kind en sien dadelik die hongerpyne op die seun se gesig raak, maar hy het ook besef, as hy nie die nodige dissipline toepas nie gaan hy ook druipstert die skool verlaat soos al die onderwysers voor hom.

Hy roep toe vir Klaas om vorentoe te kom. Klaas was die toonbeeld
van armoede, die skoene was stukkend, en oor sy skoolbroek het hy ‘n
oorgrote baadjie gedra wat hy styf voor toegevou het.

“Klaas trek uit jou baadjie en kom buk.” gebied mnr. Buys hom. Klaas kom toe vorentoe en buk met die baadjie pante nog steeds styf vasgehou.
“Nee Klaas, die baadjie is te lank en dit hang oor jou boude, jy moet dit asseblief uittrek!” “Ag meneer,” smeek Klaas, “ek sal buk, want ek is skuldig, maar asseblief meneer, net nie my baadjie nie.”

Mnr. Buys voel hoe sy binneste ruk, want hy weet hier is groot behoefte, maar terwille van die dissipline van die klas moet die seun gestraf word.
Hy versoek toe weer vir Klaas om sy baadjie uit te trek, en weer smeek hierdie maer verwaarloosde kind, “Meneer, ek sal enige iets doen maar asseblief meneer, ek kan nie die baadjie uittrek nie.”

Mnr. Buys kon ook nie toegee nie, en sê weer, “Kom Klaas, uit met die baadjie!” en toe Klaas sien daar is nie verbykom kans nie en hy sal moet die baadjie uittrek, toe maak hy dit oop en laat dit stadig grond toe gly en staan voor die onderwyser met net die broek aan sy lyf.

”Klaas, waar is jou hemp?” vra mnr. Buys, “Meneer, in ons huis is daar net
een hemp en een baadjie en dit was vandag my boetie se beurt om die hemp
te dra. En meneer ek het nie bedoel om die brood te neem nie, ek het
gedink Jakobus gaan dit net weer in die asblik gooi soos elke dag, en ek was
so honger, toe dink ek hy sal nie eers agterkom dat die brood weg is nie.”

Mnr. Buys het gemaak of hy na iets op die bord kyk om hom geleentheid te
gee om sy emosies onder beheer te kry. Toe draai hy om en sê, “Klaas, jy
verstaan dat ek wel die dissipline moet toepas. Jy verstaan dat ek nie ‘n uitsondering kan maak nie? Klaas kyk hom in die oë en sê, “Ja meneer,
ek verstaan.” en toe buk hy.

Mnr. Buys tel die rottang op om die eerste hou te slaan, toe breek Jacobus se stem die stilte in die klas, "Wag Meneer, moenie hom slaan nie.” Mnr. Buys kyk na Jacobus en sê, “Nee, die straf moet toegepas word vir die oortreding van die reëls.”

"Nee meneer, moenie hom slaan nie, hy was honger, los hom, ek sal in sy plek kom buk om die straf te dra.”

Daar was nie ‘n droë oog daardie dag in daardie klas nie.

Maar net so het daar Iemand ook voor die Vader gestaan en gesê, “Asseblief Vader, moenie hulle straf nie. Ek sal in hulle plek die straf neem.”

Kom ons maak ‘n punt daarvan om in hierdie nuwe dag, hierdie nuwe week opnuut vir ons Messias dankie te sê vir die straf wat Hy namens ons gedra en verduur het.

Wat is Jou Persepsie ?

‘n Man het gestop by die vulstasie aan die buite wyke van die dorpie. Terwyl die petrol joggie besig is om die motor se tenk vol te maak vra die man die joggie, “Ek is verplaas deur my werkgewer na die dorp. Ek was nog nooit in die deel van die land nie. Hoe is die mense hier ?”

“Hoe is die mense daar waar jy vandaan kom ?” vra die petrol joggie.

“Nie so aangenaam nie.” antwoord die man. “Inteendeel, hulle kan soms baie ongeskik wees.”

Die petrol joggie skud sy kop. “Wel meneer, ek is bevrees dat jy sal vind dat die mense in die dorp maar presies dieselfde is.”

Net toe trek ‘n ander motor in by die vulstasie. “Verskoon my,” roep die bestuurder van die motor. “Ek is besig om te trek na die area. Is dit aangenaam hier ?”

“Was dit aangenaam daar waar jy vandaan gekom het ?” vra die petrol joggie.

“O, ja! Ek kom van ‘n wonderlike plek af. Die mense was só vriendelik en ek het dit gehaat om daarvandaan weg te gaan.”

“Wel, jy sal vind dat dieselfde waar is van die mense van die dorp.”

“Dankie!” roep die motorbestuurder terwyl hy wegry van die vulstasie.

“So, hoe is die mense van die dorp regtig ?” vra die eerste man, nou baie geïrriteerd, met die petrol joggie se uiteenlopende opinies van die dorp.

Die petrol joggie het net sy skouers opgehaal.

“Dis net ‘n saak van persepsie. Jy sal dinge aantref net soos wat jy dink dit behoort te wees of gaan wees.”

Val ons nie self so baie kere in die strik nie, ons het reeds vir onsself voorgeneem hoe mense gaan wees wat ons nog nie ontmoet het nie of ons het reeds klaar besluit hoe mense gaan wees op grond van die plek of agtergrond waar hul vandaan kom nie. Ons laat nie toe dat vreemdelinge se lig ons lewe bestraal nie want ons het te vroeg die gordyne van ons siel toegetrek vir hulle, gegrond op ons persepsies.

Die Winde wat ons Meesleur

Die Moeilike Ou Man

Toe die ou man afsterwe in die gerontologie saal van die versorgingsoord is geglo dat hy nie enige iets gehad het van waarde nie.

Later toe die verpleeg personeel deur sy karige besittings gaan vind hulle die volgende gedig. Die gehalte en die inhoud daarvan het die personeel so geraak dat hulle kopieë gemaak het van die gedig en dit aan elke verpleeg personeellid in die versorgingsoord gegee het.

Cranky Old Man

What do you see nurses?............. What do you see?
What are you thinking…………. when you're looking at me?
A cranky old man,……………... not very wise,
Uncertain of habit……………… with faraway eyes?

Who dribbles his food…………. and makes no reply.
When you say in a loud voice…. 'I do wish you'd try!'
Who seems not to notice………. the things that you do.
And forever is losing…………... A sock or shoe?

Who, resisting or not…………... lets you do as you will,
With bathing and feeding……… The long day to fill?
Is that what you're thinking?....... Is that what you see?
Then open your eyes, nurse…… you're not looking at me.

I'll tell you who I am…………… As I sit here so still,
As I do at your bidding,………... as I eat at your will.
I'm a small child of Ten………... with a father and mother,
Brothers and sisters……………. who love one another

A young boy of Sixteen……….. with wings on his feet
Dreaming that soon now………. a lover he'll meet.
A groom soon at Twenty………. my heart gives a leap.
Remembering, the vows……….. that I promised to keep.

At Twenty-Five, now………….. I have young of my own.
Who need me to guide………… And a secure happy home.
A man of Thirty……………….. My young now grown fast,
Bound to each other…………… With ties that should last.

At Forty, my young sons……… have grown and are gone,
But my woman is beside me…... to see I don't mourn.
At Fifty, once more,…………… Babies play 'round my knee,
Again, we know children……… My loved one and me.

Dark days are upon me………… My wife is now dead.
I look at the future……………... I shudder with dread.
For my young are all rearing…... young of their own.
And I think of the years………... And the love that I've known.

I'm now an old man……………. and nature is cruel.
It's jest to make old age………… look like a fool.
The body, it crumbles………….. grace and vigour, depart.
There is now a stone…………… where I once had a heart.

But inside this old carcass……… A young man still dwells,
And now and again…………….. my battered heart swells
I remember the joys……………. I remember the pain.
And I'm loving and living……… life over again.

I think of the years . all too few... gone too fast.
And accept the stark fact……….. that nothing can last.
So open your eyes, people……… open and see.
Not a cranky old man…………... Look closer . . . . see . . . . .. . ME!!

Onthou die gedig wanneer jy volgende keer ‘n oumens ontmoet, kyk verder as die oppervlak en sien die jong siel binne hom of haar ….. ons sal almal eendag, ook daar wees!

Die beste en die mooiste dinge in die wêreld kan nie gesien of betas word nie.
Hulle moet aangevoel word met die hart.

Oor Splinter en Balke

Mat 7:3 En waarom sien jy die splinter in die oog van jou broeder, maar die balk in jou eie oog merk jy nie op nie?
Of hoe sal jy vir jou broeder sê: Laat my toe om die splinter uit jou oog uit te haal, en kyk, in jou eie oog is die balk!
Geveinsde, haal eers die balk uit jou oog uit, en dan sal jy goed sien om die splinter uit die oog van jou broeder uit te haal.

’n Jong paartjie het nuut ingetrek in die woonbuurt. Die volgende oggend terwyl hulle besig is om ontbyt te nuttig sien die jong vroutjie, deur die kombuisvenster, die buurvrou terwyl sy buite wasgoed op die draad ophang.

“Daardie wasgoed is nie baie skoon nie,” sê sy. “Sy weet nie hoe om behoorlik te was nie. Miskien moet sy ’n beter waspoeier gebruik,” Haar man het die petalje net dopgehou maar het nie ’n woord gesê nie.

Elke keer wat die buurvrou haar wasgoed ophang om te droog het die jong vroutjie dieselfde aanmerkings te maak oor die wasgoed.

Omtrent ’n maand later was die jong vroutjie uiters verbaas om te sien dat die wasgoed wat vandag op die draad is pragtig skoon vertoon. Sy sê toe aan haar man, so tussen die ontbyt deur, “Kyk, dit lyk my sy het geleer hoe om die wasgoed behoorlik te was. Ek wonder wie het haar dit geleer.”

Die man antwoord toe, “Ek weet nie maar ek het vanoggend vroeg opgestaan en ons vensters skoongemaak.”

Is dit nodig om nog iets verder te sê?

Die Vreemdeling

’n Paar jaar nadat ek gebore is, het my vader ’n vreemdeling ontmoet wat nuut was in ons klein dorpie. Van die begin af was vader gefassineerd met die betowerende nuweling. Sommer gou het hy hom oorgenooi om sy intrek te kom neem by ons in die huis. Die vreemdeling was gou aanvaar en was maar altyd in die omtrent sedertdien.

Terwyl ek groter geword het ek nooit sy plek in ons gesin bevraagteken nie. In my jong verstand, het hy ’n spesiale plekkie besit.

My ouers was komplimentêre instrukteurs: Moeder het my leer onderskei tussen goed en kwaad en vader het my geleer om gehoorsaam te wees. Maar die vreemdeling... hy was ons storieverteller. Hy het ons aandag vasgevang vir ure aaneen met avonture, raaisels en komedies.

Indien ek enige iets wou weet oor politiek, geskiedenis of wetenskap, het hy altyd die antwoorde geweet oor die verlede, het die huidige verstaan en dit het soms gelyk of hy selfs die toekoms kon voorspel!

Hy het my familie geneem na die eerste groot internasionale rugby wedstryd. Hy het my laat lag en my laat huil. Die vreemdeling het nooit ophou praat nie, maar dit het nie gelyk of dit vir vader gepla het nie.

Soms, sou moeder suutjies opstaan terwyl die res van ons mekaar sou stilmaak om te hoor wat hy te sê het en sy sou kombuis toe gaan vir ’n stilte en vrede. (Ek wonder of sy nie dalk soms in die stilligheid gebid het dat die vreemdeling ons huis moes verlaat nie.)

Vader het die huisgesin regeer met sekere morele oortuigings en waardes, maar die vreemdeling het nooit verplig gevoel om hul te eerbiedig nie.

Godslastering, was byvoorbeeld, nooit toegelaat in die huis nie..... Nie van ons of ons vriende of enige besoeker nie. Ons vreemdeling, daarenteen, het weggekom met vier letter woorde wat my ore gebrand het en maak dat my vader ineenkrimp en my moeder bloos.

My vader het nie die vrylike gebruik van alkohol toegelaat nie, maar die vreemdeling het ons op ’n gereelde basis aangemoedig om dit te probeer. Hy het die rook van sigarette baie cool laat lyk, die rook van sigare manlik en die rook van pyp voortreflik. Hy het vrylik gepraat (soms te vrylik!) oor seks. Sy kommentare was soms blatant, soms suggestief en oor die algemeen hinderlik.

Ek weet nou dat my eerste konsep omtrent verhoudings was tot ’n groot mate beïnvloed deur die vreemdeling. Keer op keer het hy die waardes van my ouers teengestaan maar hy was selde daaroor aangespreek... maar NOOIT gevra om te gaan nie.

Meer as dertig jaar het verloop sedert die vreemdeling by ons sy intrek geneem het. Hy het perfek ingeskakel en is glad nie meer so fassinerend soos in die begin nie. Maar steeds, as jy in my ouers se sitkamer instap sal jy hom steeds aantref waar hy in die hoek sit en wag dat iemand moet kom luister wat hy te sê het en na hom kyk hoe hy prentjies teken.

Sy naam? ....................

Ons noem hom sommer ‘TV’

Hy het nou ’n vrou ....... Ons noem haar ‘Rekenaar’

Tekort aan Geloof

’n Prediker van ’n plaas gemeenskap het ’n biddag vir reën afgekondig gedurende een van die ergste droogtes wat die gemeenskap tot nog toe ervaar het.
Terwyl hy oplet dat die kerk stampvol is op die wolkelose oggend stap hy na die preekstoel en stel slegs een vraag aan die gemeente..............

“Julle almal weet hoekom is ons hier,” sê hy.

“Wat ek graag wil weet is, hoekom het niemand van julle sambrele saamgebring nie?”