Die Siklus van Boosheid

Eendag was daar ’n koning wat geweldig wreed en onregverdig was, tot so mate dat sy onderdane daarna verlang het dat hy moet sterf of onttroon word. Hy was vol boosheid.
Maar, op ’n dag, tot al sy onderdane se verbasing kondig die koning aan dat hy ’n nuwe blaadjie omgeslaan het.
“Geen wreedheid en onregverdigheid in my koninkryk meer nie.” Was sy belofte aan al die onderdane en hy het sy woord gestand gedoen.

Hy het sodanig verander dat al die onderdane hom die “Sagmoedige Koning” later genoem het.

Maande na sy dramatiese ommekeer het een van sy raadgewers genoeg moed bymekaargeskraap om die koning te vra wat het die verandering teweeggebring.

Die koning antwoord, “Terwyl ek op my perd deur die koninklike woud gery het sien ek ’n jakkals wat deur ’n hond gejaag word. Die jakkals het die hond net-net ontglip maar nie voordat die hond hom aan die been gebyt het nie en hom vir die res van die jakkals se lewe mank sal laat nie. Later terwyl ek in die dorpie inry sien ek dieselfde hond daar. Hy was besig om vir ’n man te blaf. Terwyl ek die petalje gadeslaan sien ek hoe die man ’n groot klip optel en na die hond gooi en sy been breek.
Die man het nie vêr gevorder in die straat toe ’n perd hom skop nie. Sy knie was vergruis en hy het in die pad geval en krul van die pyn. Hy sou vir die res van sy lewe nie die been kan gebruik nie.
Die perd het weg begin hardloop maar val toe in ’n gat en breek sy been. Sy eienaar moes die perd kom uitsit.

“Terwyl ek alles oordink wat ek die dag gesien het, het ek besef dat ‘boosheid bring nog meer boosheid voort’ en as ek aangaan in my bose weë dan sal die boosheid my self later inhaal. Dis hoekom ek besluit het om te verander.”

Die raadgewer is daar weg, oortuig daarvan dat die tyd nou ryp was om die koning te onttroon en die heerskappy vir homself te gryp. Hy was so verdiep in die beplanning dat hy nie die trappe voor hom opgemerk het nie. Hy het by die trappe afgestort en sy nek gebreek.

Wat jy saai....

Koning Kratas het gevoel dat hy alles het wat enige mens maar kan begeer, nie net vanweë sy rykdom en sy lojale koninklike wag nie maar oor sy pragtige koningin, Martina. Sy was die volmaaktheid in sy ryk gewees, beeldskoon en baie wys.

Aan die regterhand van die koning het sy gesit en hom gehelp met die uitoefening van die regspraak in die koninkryk. Jy kon nie die kyk in haar deurdringende oë ontglip indien jy ’n misdaad begaan het nie. Sy het altyd geweet wie is die oortreder en wie die slagoffer.
Maar buiten vir haar groot wysheid en kennis van mense was sy baie berig vir haar vrygewigheid aan die armes. Haar hand was altyd oop om te gee aan hulle wat nie het nie. Koningin Martina was baie hoog geag in die hele koninkryk omdat sy soveel empaties gehad het met die siekes en die armes.

Vêr van die koninklike paleis was daar ’n man wat vasgevang was in groot armoede en geen manier om dit te ontsnap nie. Serta het alles verloor, selfs die grond waarop hy en sy gesin gewoon het. Vanweë sy hoë ouderdom kon hy nie werk nie en was hy daarop aangewese om te bedel vir oorlewing om sy vrou en kinders te onderhou. Elke oggend het hy van deur na deur gegaan opsoek na werk, kos of geld. Die goedheid van die mense het altyd gesorg dat hy genoeg gehad het om huis toe te neem vir die versorging van sy gesin.
Maar Serta was bietjie self gesentreerd. Sy wêreld het eerste by hom begin gevolg deur sy gesin en dan die res.

Van wat hy gekry het deur sy bedelary het hy eers geëet en gedrink na hartelus en van dit wat oorgebly het, het hy huis toe geneem. Die roetine van eie versorging eerste het hy baie goed weggesteek deurdat hy ’n baie jammerlike gesig opgesit het sodra hy by die huis aankom.

Eendag terwyl hy heerlik smul aan ’n bord rys wat hy gekry het by ’n nederige woning hoor hy dat koningin Martina binnekort hier verby sal gaan. Haar groothartigheid was ook welbekend aan Serta en hy het geweet as hy sy jammerlike gesig kan opsit en aan haar wys hoe arm hy is en hoe swaar hy kry sal sy miskien vir hom ’n sak met goue munte gee. Genoeg sodat hy vir die res van sy lewe nie meer hoef te bedel nie en genoeg sal hê om kos en voorrade vir sy hele gesin te koop.
Hy het gedink dat hy van die munte wat hy sou kry vir hom sou kon versteek en die res aan sy vrou kon gaan wys. Op die manier kon hy steeds aangaan om sy eie selfsugtige behoeftes te bevredig.

Hy hardloop na koningin Martina se koets en smeek die soldate om hom toe te laat om met die koningin te praat. Terwyl Martina die argumente buite die koets hoor trek sy die gordyntjie van die koets venster weg en vra aan Serta wat soek hy.

Serta gaan op sy knieë en loof die koningin vir haar goedheid en haar wysheid. Hy sê aan Martina dat hy gehoor het van haar groot medelye met die armes en of sy tog nie simpatie kan betoon met ’n arm bedelaar nie.
Martina se oë vernou effens en sy vra aan Serta wat sal hy in ruil aan haar gee. Verras deur so ’n vraag van die koningin, kyk hy af na die bord rys in sy hand. Met ’n baie swaar gemoed skraap hy ’n paar korrels rys uit sy bord en gee dit aan die koningin.

Koningin Martina tel die ryskorrels, vyf ryskorrels in totaal en sy kyk na die vol bord rys in Serta se hande. Sy antwoord, “Daar sal aan jou gegee word wat jou toekom.”
Met dié gee sy die koetsier opdrag om te vertrek.

Serta verwens die koningin hier diep in sy binneste. Hy het nooit gedink dat die gebeure hulle so sal afspeel nie. Hoe kon sy vir hom iets in ruil vra terwyl sy niks vir hom gegee het nie ?
Stomend van woede stap hy huis toe en gee die bord rys aan sy vrou. By die voorstoep van hul klein huisie sien hy ’n sak staan. Sy vrou sê dat mans van die koninklike wag die sak hier aangebring het.
Hy maak die sak oop en vind dat dit vol rys is. Hy druk sy hand dieper in die sak tussen die rys korrels en voel ’n harde metaal voorwerp. Dit was ’n goue munt. Serta was nou vreeslik opgewonde.
Gou keer Serta die sak rys daar op die stoep uit en vind vyf goue munte in die sak. Een vir elke korrel rys wat hy aan koningin Martina gegee het.

As hy maar net sy hele bord rys aan die koningin gegee het, kon sake soveel ander gewees het. Hy kon nou ’n hele sak vol goue munte gehad het.

2 Kor 9:6
Maar dink daaraan: Wie spaarsaamlik saai, sal ook spaarsaamlik maai; en wie volop saai, sal ook volop maai.

Gal 6:7
Moenie dwaal nie; YHWH laat Hom nie bespot nie; want net wat die mens saai, dit sal hy ook maai.

Die Weerkaatsing

Daar was ’n koning wat vir sy dogter die mooiste diamant halssnoer laat maak het vir haar een en twintigste verjaarsdag. Dit was ’n baie besonderse halssnoer waarvan die gelyke nie te vinde was in die hele land nie. Voordat die prinses die halssnoer kon ontvang is dit gesteel. Die koning het sy hele paleis wag en al sy onderdane opdrag gegee om na die halssnoer te soek, maar die soektog het niks opgelewer nie. Die koning besluit om ’n beloning van R 50 000.00 uit te loof vir die een wat die halssnoer opspoor. Dit het al die onderdane aangespoor om onverpoos te soek na die halssnoer want die beloning sal die ontvanger daarvan in staat stel om gemaklik te leef vir die res van sy lewe.

Eendag stap ’n klerk langs die riviertjie huis toe. Die rivier was agter ’n klompie vervaardigings werkswinkels en was erg besoedel van al die afloopsels vanaf die werkswinkels en was vreeslik vuil en stinkend. Terwyl die klerk langs die rivier loop sien hy ’n glinstering in die water. Terwyl hy naderstaan om te sien wat dit is sien hy dis die halssnoer waarna die koning so soek. Hy kan sy geluk nie glo nie, want die R 50 000.00 sal so baie vir hom en sy gesin beteken.

Hy gaan sit op sy hurke langs die water en probeer met ’n stok in die water krap om die halssnoer op te tel maar hy kry allerhande gemors aan die stok behalwe die halssnoer.
Hy besluit om sy arm in die water te druk om die halssnoer by te kom, maar steeds kry hy niks nie. Later is hy met klere en al in die water. Hy sien die halssnoer in die water maar hy kan net nie die halssnoer in die hande kry nie.

Baie moedeloos klim hy later uit die stinkende water uit en trek sy skoen uit om die modder water uit te kry. Terwyl hy sy vuil modder skoene probeer skoonmaak sien hy weer die glinstering van die halssnoer in die water. Hierdie keer is hy vasbeslote om die halssnoer in die hande te kry en duik in die water in. Kop onder die water voel hy deur die modderslyk op die bodem van die rivier vir die halssnoer. Na ’n halfuur se soektog besluit hy om maar moed op te gee. Baie mismoedig sleep hy homself uit die water en gaan sit op die rivier wal.
Hy kon soveel dinge doen met die geld, want dit gaan moeilik in die huis en hulle oorleef skaars dag na dag.

Op daardie stadium kom daar ’n man verby gestap, hy gaan staan langs die klerk en vra waarna soek hy so dringend in die vuil, stinkende rivier. Dit moet werklik baie kosbaar of hoë nood wees wat maak dat iemand in die rivier sal klim. Die klerk wil nie vir die man vertel van die halssnoer nie, want netnou is hy in die rivier in en kry dalk die halssnoer. Nee, die geheim sal hy vir homself hou.

Die man kon sien dat die klerk glad nie gelukkig is nie en in ’n baie kalm en rustig stem sê die man vir die klerk dat hy maar sy bekommernis met hom kan deel, hy sal sy geheim aan geen ander oordra nie. Die sagtheid in die man se stem en die kyk van deernis in sy oë maak dat die klerk nie anders kan as om die man te vertrou nie. Die klerk skraap al sy moed bymekaar en vertel die van die halssnoer en die beloning wat die koning daarvoor uitloof. Verder vertel hy hoe hy die halssnoer in die water sien maar hy kan dit op geen manier in die hande kry nie, met elke poging van hom misluk hy.

Die man gaan sit toe langs die klerk en plaas sy hand op sy skouer. “Vriend, miskien moet jy eers bietjie opkyk na bo, in die takke van die bome, voordat jy kyk in die vuil water van die rivier.” Sê die man bemoedigend aan die klerk. Die klerk kyk op en sowaar, daar hang die halssnoer in die takke van die boom. Hy het die hele tyd probeer om die refleksie van die ware halssnoer in die water te vang.

So probeer die mens ook soms die heerlikheid van YHWH te soek in die aardse instellings soos die kerke, die predikant, die wyksbyeenkoms en al wat hy daar sien is die refleksie van die werklike maar om die werklike te vind moet hy sy oog na bo rig.

Psalm 121
1 EK slaan My oë op na die berge: waar sal My Hulp vandaan kom?
2 My Hulp is van JaHWeH wat Hemele en Aarde gemaak het.
3 Hy kan jou voet nie laat wankel nie; jou Bewaarder kan nie sluimer nie.
4 Kyk, die Bewaarder van JisraEl sluimer of slaap nie.
5 JaHWeH is jou Bewaarder; JaHWeH is jou Skaduwee aan jou regterhand.
6 Die son sal jou bedags nie steek nie, die maan ook nie by nag nie.
7 JaHWeH sal jou bewaar van alle besoedeling; jou siel sal Hy bewaar.
8 JaHWeH sal jou uitgang en jou ingang bewaar, van nou af tot in ewigheid.

Maklik Versus Moeilik

Maklik is dit om ’n plekkie in iemand se adres boekie te kry.
Moeilik is om ’n plekkie in iemand se hart te kry.

Maklik is om die foute van ander te oordeel.
Moeilik is om jou eie foute te erken.

Maklik is om te praat sonder om te dink.
Moeilik is om die tong in toom te hou.

Maklik is om iemand seer te maak vir wie jy lief is.
Moeilik is om die wonde te heel.

Maklik is om ander te vergewe.
Moeilik is om vergifnis te vra.

Maklik is om reëls neer te lê.
Moeilik is om hulle te volg.

Maklik is om oorwinning te vier.
Moeilik is om nederlaag te aanvaar met waardigheid.

Maklik is om met ’n vrag te struikel.
Moeilik is om op te staan ....

Maklik is om die lewe elke dag te geniet.
Moeilik is om aan dit egte waarde te gee.

Maklik is om te bid elke aand.
Moeilik is om die hand van YHWH te sien in die swaarkry.

Maklik is om iets aan iemand te beloof.
Moeilik is om die belofte na te kom.

Maklik is om te sê, ek het lief.
Moeilik is om dit elke dag te wys.

Maklik is om ander te kritiseer.
Moeilik is om jouself te verbeter bo kritiek.

Maklik is om foute te maak.
Moeilik is om van hulle te leer.

Maklik is om te ween oor ’n verlore liefde.
Moeilik is om daarvoor so te sorg dat dit in die eerste plek nie verlore raak nie.

Maklik is om te dink om jouself te verbeter.
Moeilik is om op te hou dink en tot aksie oor te gaan.

Maklik is om die ergste van almal te dink.
Moeilik is om aan ander die voordeel van die twyfel te gee.

Maklik is om te ontvang.
Moeilik is om te gee.

Maklik is om vriende te hou met mooi woorde.
Moeilik is om hul te hou deur dade.

Maklik om die te lees.
Moeilik om te volg.

Ons eie Keuse

So baie keer gebeur dit in ons lewens dat ons die gevolge van ons dade moet dra en dan is dit baie maklik om die skuld te verplaas na iemand anders of te sê maar dis YHWH se wil dat die of daardie oor my gekom het.
Dit is baie moeilik om te erken dat die fout by ons lê en dat ons nou die gevolge moet dra van ons optrede.

Sirah verwoord hierdie scenario pragtig veral in vers 16 – voor jou is uitgegiet vuur en water, maak self jou keuse. Die vuur gaan jou beslis brand indien dit jou keuse is en die water kan jou dors les en bied aan jou lafenis vir jou siel.

Die WYSHEID van JeHôWshua ben Sirah
Hst 15
Eie verantwoordelikheid.

11 MOENIE sê: “Van JaHWeH is my oortreding” nie, want wat Hy haat, het Hy nie gemaak nie. [Wysheid van Salomo 11:24; Maleagi 1:3]
12 Moenie sê: “Dit is Hy wat my verlei het” nie, want daar is geen noodsaak vir manne van geweld nie.
13 Besoedeling en gruwelikheid word deur JaHWeH gehaat, en Hy laat nie toe dat dit hulle teëkom wat Hom vrees nie.
14 Elohim het van die begin af die adamiet geskape en Hy het hom in die mag van sy vrye wil gestel.
15 As jy behae [in Hom] het, kan jy die Gebod hou, en dit is verstandig om Sy Welbehae te doen. As jy op Hom vertrou, sal jy inderdaad lewe.
16 Uitgegiet voor jou is vuur en water, strek jou hand uit na wat jy begeer,
17 Voor die adamiet is lewe en dood, wat hy begeer, sal aan hom gegee word.
18 Oorvloedig is die Wysheid van JaHWeH, magtig in Krag en Een wat alles sien.
19 Die Oë van Elohim sien SY werke, en HY ken elke daad van ‘n man.
20 Hy het die adamiet nie beveel om te oortree nie en Hy het nie sterkte gegee aan leuenaars nie, en Hy ontferm Hom nie oor diegene wat ydele dinge doen, of oor hom wat geheime openbaar maak nie.

Ons elkeen het ‘n keuse om te maak – die vuur of die water – ons kan nie besluitloos bly nie want die hand moet ons uitstrek na een van die twee.

Waarna reik jy vandag ? en kan jy die gevolge dra van jou keuse ?

Die Waterpomp

Daar was eendag ’n man wat ’n baie goeie vriend gehad het. Die vriend het baie swaar gekry op sy grondjie waar hy ’n bestaans boerdery probeer voer. Hy het ’n erge tekort aan water gehad, hy het wel ’n put, maar kon nie die water uit die put kry in sy groete beddings en sy drinkwater tenk nie.
Die man het ’n ekstra waterpomp gehad en het dit aan sy vriend gegee en gesê, “Hier, neem die pomp vir jou.

Sy vriend was oorstelp van vreugde want nou kon hy water kry om te drink en om sy tuin te red van die droogte.

Die volgende dag maak die man ’n draai by sy vriend om uit te vind hoe dit gaan. Sy vriend groet skaars en beskuldig die man, “Die pomp gee geen water nie. Jy het vir my gejok.”

Die man vra, “Het jy die pomp aan die krag gekoppel ?”

“Nee.”

“Druk die elektriese koord by die kragsok in en jy sal al die water hê wat jy verlang.”

Die volgende dag kom die man weer by sy vriend ’n draai maak om te sien hoe dit met hom gaan. “Jy het gejok,” val die vriend sommer met die deur in die huis. “Ek het die pomp se elektriese koord by die kragsok ingesit en steeds is daar geen water nie.”

“Het jy ’n pyp vanaf die pomp laat afsak in die water van die put sodat die pomp die water kan uitpomp ?”

“Nee.”

“Laat ’n pyp afsak in die water vanaf die pomp en jy sal al die water kry wat nodig is.”

Die volgende dag besoek hy weer sy vriend om te sien of daar enige vordering is maar sy vriend begin weer met, “Jy het gejok, ek het steeds nog geen water nie.”

“Het jy die pomp eers gebloei om al die lug uit te kry ?”

“Nee,!”

“Bloei eers die pomp en jy sal beslis water hê om te drink.”

Die volgende dag besoek hy weer sy vriend en die is in ekstase oor al die water wat hy het.
Die vriend vra, “Het ek jou nie die waarheid vertel nie ?”

“Ja, sê die man.

“Nou hoekom het jy my ’n leuenaar genoem ?”

“Dis hoe dit vir my gelyk het, ek het nie besef dat dit my eie onkunde was wat jou woorde as ’n leuen vir my laat klink het nie.”

Hoeveel keer het ons nie al in ons haas en onkunde iemand anders tot leuenaar gemaak om net later uit te vind dat dit ons eie arrogansie en onnoselheid was wat eintlik die oorsaak was.

Spreuke 18:
6. Die lippe van die dwaas kom met getwis, en sy mond roep na slae.
7. Die mond van die dwaas is sy ondergang en sy lippe ’n strik vir sy siel.

As Môre Nooit Kom Nie.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou sou sien aan die slaap raak,
sou ek jou stywer toegemaak het en Vader gevra het om jou siel te bewaak.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou sou sien uitstap by die deur,
sou ek jou ’n druk en soen gee en jou terug roep vir nog meer.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou stem sou hoor,
sou ek dit opneem en oor en oor terugspeel want daardeur is ek bekoor.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou sou kon vasdruk en soen,
sou ek jou ’n ekstra minuut of twee vashou en vertel wat jou liefde aan my doen.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ons saam ’n dag kan spandeer,
sou jy my met stokke en swaarde van jou nie kon wegkeer.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou kon vertel dat ek jou bemin,
sou ek dit aan jou duidelik vertel dat selfs gister en vandag se vertel was te min.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek jou sou sien glimlag,
sou ek ’n foto neem om daarna te kyk elke oomblik van die dag.

As ek geweet het dit is die laaste keer wat ek ..................
Wat sou jy graag hier wil invoeg ? ? ?

Sou ek ...........
Wat sou jy doen ? ? ?

Wie van ons weet wat die dag van môre vir ons of ons geliefdes inhou en kan elke dag nie die dag wees wat daar geen môre is nie.

Doen vandag alles asof daar geen môre is nie, want al wat môre kan oorbly is die spyt van wat ek nie vandag gedoen het nie.

Die Beskadigde Skildery

Eendag was ’n wel bekende skilder besig om die laaste afrondings te doen aan sy skildery. Die skildery was voorwaar ’n pragstuk en sou uitgestal word by die koning se jaarlikse banket in die paleis.

Die skilder was so vasgevang in sy skilderwerk dat hy onbewustelik ’n paar treë agteruit getree het om die 2 x 4 meter grote skildery te betrag. Hy het nie terug gekyk terwyl hy terugtree nie en elke nou en dan gee hy nog ’n paar ekstra tree terug om ’n geheel prentjie van die skildery te kry. Hy het so bly terugloop totdat sleg een treetjie weg was van die rand van die kant van die hoë gebou waarop hy geskilder het.

’n Man het gesien wat die skilder besig was om te doen en was op die punt om vir hom te skreeu dat hy moet pasop, maar besef baie gou dat die skilder dalk kan skrik en na benede stort. Die man hardloop na die skildery en gryp die skilder se verf palet en kwas en begin wild strepe oor die skildery te verf. Die skildery was geruïneer.

Toe die skilder sien wat die man besig was om te doen, raak hy baie kwaad en storm op die man af om hom aan te rand en weg te kry van sy pragtige skildery. Die ander omstanders gryp die skilder vas en draai hom om sodat hy kan sien waar hy gestaan het en hoe naby was hy daaraan om van die gebou af te val.

Somtyds is ons beplanning so pragtig uitgewerk en ons het die toekoms doek beskilder met die mooiste verwagtinge en uitgewerkte planne dat ons selfs kan glo dat daar niks mee verkeerd kan gaan nie. Dan skielik kom YHWH en vernietig die pragtige skildery wat ons vir onsself uitgewerk het en met veel moeite geskilder het.
Die rede ........ Hy is die een wat kan sien watter gevaar lê daar vir ons voor.

Soms is ons woedend en verwyt die Almagtige vir dit wat Hy aan ons skildery gedoen het. Maar een ding moet ons in gedagte hou: YHWH voorsien slegs die beste vir ons, Sy kinders, en sal enigiets doen, selfs ons skildery bederf, om te keer dat ons oor die afgrond van verderf sal stort.

GRANDPARENT JOKES

So ietsie om ons Vrydag mee op te kikker.

She was in the bathroom, putting on her makeup, under the watchful eyes of her young granddaughter, as she'd done many times before. After she applied her lipstick and started to leave, the little one said, "But Grandma, you forgot to kiss the toilet paper good-bye!"
_____________________

My young grandson called the other day to wish me Happy Birthday. He asked me how old I was, and I told him, 62. My grandson was quiet for a moment, and then he asked, "Did you start at 1?"
_____________________

After putting her grandchildren to bed, a grandmother changed into old slacks and a droopy blouse and proceeded to wash her hair. As she heard the children getting more and more rambunctious, her patience grew thin. Finally, she threw a towel around her head and stormed into their room, putting them back to bed with stern warnings. As she left the room, she heard the three-year-old say with a trembling voice, "Who was THAT?"
_____________________

A grandmother was telling her little granddaughter what her own childhood was like. "We used to skate outside on a pond. I had a swing made from a tire. It hung from a tree in our front yard. We rode our pony. We picked wild raspberries in the woods." The little girl was wide-eyed, taking this all in. At last she said, "I sure wish I'd gotten to know you sooner!"
_____________________

My grandson was visiting one day when he asked, "Grandma, do you know how you and God are alike?" I mentally polished my halo and I said, "No, how are we alike?'' "You're both old," he replied.
_____________________

A little girl was diligently pounding away on her grandfather's word processor. She told him she was writing a story. "What's it about?" he asked. "I don't know," she replied. "I can't read."
_____________________

I didn't know if my granddaughter had learned her colors yet, so I decided to test her. I would point out something and ask what color it was. She would tell me and was always correct. It was fun for me, so I continued. At last, she headed for the door, saying, "Grandma, I think you should try to figure out some of these colors yourself!"
_____________________

When my grandson Billy and I entered our vacation cabin, we kept the lights off until we were inside to keep from attracting pesky insects. Still, a few fireflies followed us in. Noticing them before I did, Billy whispered, "It's no use Grandpa. Now the mosquitoes are coming after us with flashlights.."
_____________________

When my grandson asked me how old I was, I teasingly replied, "I'm not sure." "Look in your underwear, Grandpa," he advised. "Mine says I'm 4 to 6."
_____________________

A second grader came home from school and said to her grandmother, "Grandma, guess what? We learned how to make babies today." The grandmother, more than a little surprised, tried to keep her cool. "That's interesting." she said. "How do you make babies?" "It's simple," replied the girl. "You just change 'y' to 'i' and add 'es'."
_____________________

Children's Logic: "Give me a sentence about a public servant," said a teacher. The small boy wrote: "The fireman came down the ladder pregnant." The teacher took the lad aside to correct him. "Don't you know what pregnant means?" she asked. "Sure," said the young boy confidently. "It means carrying a child."
_____________________

A grandfather was delivering his grandchildren to their home one day when a fire truck zoomed past. Sitting in the front seat of the fire truck was a Dalmatian dog. The children started discussing the dog's duties. "They use him to keep crowds back," said one child. "No," said another. "He's just for good luck." A third child brought the argument to a close. "They use the dogs," she said firmly, "to find the fire hydrants."
_____________________

A 6-year-old was asked where his grandma lived. "Oh," he said, "she lives at the airport, and when we want her, we just go get her. Then, when we're done, we take her back to the airport."